اختراع تلفن در سال 1876 با شگفتی و وحشت همزمان مواجه شد. منتقدان از خود می‌پرسیدند که آیا تلفن میتواند ارتباط چهره به چهره را به گونه‌ای مختل میکنند؟ یا ما را بیش از حد فعال یا تنبل کند؛ وقتی تلویزیون وارد خانه‌های ما شد، نگران مضرات بالقوه این جعبه و صفحه نمایش اعجاب انگیز در هر اتاق نشیمن بودیم و همواره با خود می گفتیم؛ مطمئناً این امر جامعه‌ای از کاناپه‌ها را ایجاد میکند که حتی متوجه افرادی که در کنارشان نشسته‌اند نمی‌شوند و در فعالیت‌های مهم‌تر شرکت نمی‌کنند. تعریف «زمان صفحه» بعداً گسترش یافت و تأثیرات محتوای دیجیتال و «رسانه‌های اجتماعی» بر کودکان را در بر گرفت. در واقع، جالب هست بدانید در مقاله اخیری که در آتلانتیک توسط پروفسور جان هاید نوشته شده است؛ پروفسور هشدار می دهد که نسلی که در رسانه های اجتماعی بزرگ شده اند حتی می توانند سرمایه داری و فرهنگ آمریکایی را به خطر بیندازند.
اما این چالش ها هیچ وقت پایانی ندارد و آخرین چالشی که از این دست بود برای عقل خلاق انسان در 30 نوامبر 2022 توسط Open AI معرفی شد و آن چیزی نبود به جز هوش مصنوعی، هوش مصنوعی یک ربات مکالمه است که به پرسش‌های کاربران پاسخ می‌دهد به گونه‌ای که به آن امکان می‌دهد تا پایگاه‌های اطلاعاتی بزرگ را جستجو کند و مقاله‌های خوش‌فرم، خلاصه‌های حقوقی، شعر در قالب شکسپیر، کد کامپیوتری یا اشعار را در قالب راجرز و همرستین ایجاد کند و همانطور که کوین روز، نویسنده نیویورک تایمز اظهار داشت، “هوش مصنوعی، به سادگی، بهترین چت ربات هوش مصنوعی است که تا کنون برای عموم منتشر شده است؛ به طوری که اگر از آن به شکلی صحیح استفاده شود، آن میتواند دوست کلاس درس و ابزاری شگفت‌انگیز برای دانش‌آموزان ما باشد، نه چیزی که باید از آن ترسید؛ اما با توجه به این که تا به حال حجمه های زیادی به هوش مصنوعی وارد شده است؛ این دعا میتواند صحیحی باشد؟ در این مقاله در ارتباط با همین نکته با یک دیگر بحث خواهیم کرد، پس همراه ما باشید.
با این حال باید بگوییک در روندی کاملا شبیه به تلفن، هوش مصنوعی در درجه اول با تعجب و وحشت مواجه می شود. برخی از افرادی که در آموزش و پرورش کار میکنند، می ترسند که دانش آموزان هرگز نیازی به یادگیری نوشتن نداشته باشند، زیرا آنها فقط می توانند به هوش مصنوعی تکیه کنند. معلم انگلیسی دانیل هرمان که برای آتلانتیک می‌نوشت، نگران بود که هوش مصنوعی «پایان زبان انگلیسی در دبیرستان» باشد. در همان نشریه، استیون مارکه مقاله کالج را مرده را نوشت و از وجود هوش مصنوعی ابزار نگرانی کرد؛ در این میان. مجله Fortune به طعنه گفت: «آیا (هوش مصنوعی)Chat GPT پایان اعتماد است؟ آیا مجلات ما زنده خواهند ماند؟»
در 3 ژانویه 2023، اداره آموزش و پرورش شهر نیویورک با مسدود کردن دسترسی به هوش مصنوعی در تمام دستگاه ها و شبکه های بخش، گامی چشمگیر برای پاسخ به این ترس ها برداشت. سخنگوی دپارتمان این تصمیم را به دلیل “.نگرانی در مورد تاثیرات منفی بر یادگیری دانش آموزان، و نگرانی در مورد ایمنی و دقت محتوا” توجیه کرد. او در ادامه ارزش آموزشی این فناوری را زیر سوال برد و اظهار داشت: «در حالی که این ابزار ممکن است بتواند پاسخ‌های سریع و آسان به سؤالات ارائه دهد، مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسئله را که برای موفقیت تحصیلی و مادام‌العمر ضروری هستند، از بین میبرد. ”
مربیان، نویسندگان صاحب نظر، و محققان در حال حاضر درگیر یک بحث پر جنب و جوش در مورد پیامدهای هوش مصنوعی هستند. اجماع در حال ظهور این است که معلمان و اساتید ممکن است فریب بخورند. یعنی هوش مصنوعی مطمئناً در آزمون تورینگ موفق خواهد شد. برای مثال، دانیل هرمان توضیح می‌دهد که چگونه هوش مصنوعی میتواند یک مقاله دانشگاهی معقول، یک نامه پوششی برای خدمت به عنوان مدیر در استارباکس، و حتی یک مقاله دانشگاهی که دو متن را با هم مقایسه میکند، تهیه کند.
یک میکروبیولوژیست Alex Berezow همچنین کشف کرد ه که هوش مصنوعی در پاسخ دادن به سوالات کوتاه پاسخ از یک مسابقه میکروبیولوژی در سطح کالج عالی است.
اما باید بگوییم با وجود این نگرانی ها و وارد شدن این همه حجمه به استفاده از هوش مصنوعی مقالات تولید شده توسط هوش مصنوعی به دلیل چند نقص اساسی، همچنان به عنوان تولید ربات، به جای تولید انسان، قابل شناسایی هستند. مقاله انگلیسی دبیرستانی که برنامه برای دانیل هرمان نوشته بود نیز سطحی و فاقد ارجاع به مقام های بالا تر بود. همچنین گزارش‌های دیگر نشان می‌دهند که این برنامه حاوی اطلاعات نادرست است و نمی‌تواند چشم‌انداز قانع‌کننده‌ای ارائه کند و نویسنده و خواننده را به هم پیوند دهد.
همچنین جالب هست بدانید؛ در آزمونی که خودمان از این ابزار( هوش مصنوعی) گرفتیم، نویسنده اول (کتی) به ربات یک سوال انشایی پیچیده داد؛ سوالی که از دانشجویان روانشناسی Honors خود می‌خواهد ؛ که ربات نتوانست به آن پاسخ دهد.
خوب هست بدانید این ربات ربات بیش از یک مقاله با نمره B- یا C+ تولید نکرده چرا؟ زیرا تا به این لحظه که ما در حال نوشتن این مقاله هستیم، ربات نمی تواند مقاله “کلاسیک” را در زمینه ای که باید به آن استناد شود از هر مقاله دیگری که همان محتوا را بررسی می کند، تشخیص دهد. ربات همچنین تمایل دارد به منابع یکسان بارها و بارها ارجاع دهد که درست و حرفه ای نیست؛ البته باید بدانید که این مشکلات خرابی هایی هستند که میتواند توسط سازندگان هوش مصنوعی در آپدیت بعدی آن حل شود؛ اما هنوز حل نشده باقی مانده اند.
با این حال، نکته اصلی این است که ربات بیشتر یک ترکیب انجام دهنده یا تقلید کننده است تا یک متفکر انتقادی؛ به طور مثال او در یک مقاله مقایسه و تقابل به خوبی عمل می کند، اما کمتر قادر به ایجاد یک پایان نامه منحصر به فرد و دفاع از آن پایان نامه است.
ما به‌عنوان مربی، تلاش می‌کنیم تا دانش‌آموزانمان را همان چیزی کنیم که جان بروئر، رئیس سابق بنیاد مک‌دانل، به‌جای هضم‌کننده‌های دانش، آن را تبدیل کننده دانش نامید، به عبارت دیگر این بدان معناست که حفظ دانش بیشتری نسبت به تفکر انتقادی دارد. در واقع، یکی از مشکلات عمومی بسیاری از سیستم‌های آموزشی امروزه این است که آنها برای یادگیری حقایق بیش از توانایی به خاطر سپردن اطلاعات در طول زمان، تعمیم یادگیری به موقعیت‌های جدید و ایجاد خلاقانه روش جدید تفکر در مورد یک موضوع ارزش قائل هستند؛ که این موضوع در زمانی دارد اتفاق می افتد که گفته می‌شود تمام اطلاعات از ابتدا هر 12 ساعت دو برابر می‌شود؛ به این ترتیب حفظ حقایق به سرعت ارزش خود را از دست می‌دهد؛ پس شاید بتوان با به وجود امدن هوش مصنوعی این روش را در سیستم آموزشی از بین برد.
چگونه هوش مصنوعی می تواند در ایجاد یک سیستم آموزشی بهتر نقش داشته باشد؟
سوالی که پیش روی ماست این است که چگونه می‌توانیم از هوش مصنوعی برای کمک به دانش‌آموزان خود برای تبدیل شدن به تبدیل‌کنندگان دانش نه فقط حظ کنندگان آن استفاده کنیم؟ در جواب این سوال باید بگوییم، یک نویسنده، یک معلم و یک استاد آموزش و پرورش همگی به منظور فهم بیشتر این چگونگی یک قیاس از ماشین حساب و ریاضی به جای هوش مصنوعی و نوشتن را پیشنهاد می کنند؛ به عبارت دیگر ان ها عقیده دارند؛ همانطور که ماشین حساب به ابزار مهمی برای دانش‌آموزان در کلاس‌های ریاضی تبدیل شد، هوش مصنوعی پتانسیل تبدیل شدن به ابزار مهمی برای نویسندگانی است که می‌خواهند مهارت‌های تفکر انتقادی خود را همراه با مهارت‌های ارتباطی خود تقویت کنند؛ اما ممکن هست دوباره از خود بپرسید، چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد؟ برای پاسخ به این سوال صحبت های معلمانی را ذکر خواهیم کرد که رویکرد هایی ارزشمند در این زمینه دارند؛ به طور مثال آدام استیونز، معلم تاریخ دبیرستان در شهر نیویورک که با تصمیم ناحیه خود برای مسدود کردن هوش مصنوعی مخالف است، آن را ابزاری ارزشمند برای ترویج – نه محدود کردن – تفکر انتقادی می‌داند؛ او می گوید، دانش‌آموزان می‌توانند پاسخ اولیه برنامه به یک درخواست را ارزیابی کنند، سپس نحوه بهبود آن را از طریق تجدید نظر در ناخودآگاهشان حفظ کنند. معلمان دیگری که در گزارش اخیر هوش مصنوعی برای Ed Week نقل شده اند، از رویکردی مشابه و استفاده از برنامه برای تمرکز بر فرآیند نوشتن دفاع می کنن؛ نیز ذکر کرده اند؛. در آموزش عالی، ما می توانیم آشکارا به دانش آموزان خود اجازه دهیم از هوش مصنوعی برای تکالیف کلاس خود استفاده کنند، و حتی از ربات در کلاس برای ایجاد اولین پیش نویس استفاده کنند. سپس دانش‌آموزان می‌توانند یاد بگیرند که چگونه فراتر از پیش‌نویس اول حرکت کنند تا مقالات خود را بهتر کنندو به عبارتی یک پله بالاتر از حالتی باشند که قبل از اختراع هوش مصنوعی میتوانستند باشند.
یادگیری عمیق تر و جذاب تر
اگر بخواهیم به ذکر یکی از مزایای استفاده از هوش مصنوعی برای آموزش بپردازیم باید به یادگیری جذاب تر و عمیق تر اشاره کنیم؛ به این ترتیب که دانش آموزان ما قبلاً می دانستند که چگونه از این ابزار جدید استفاده کنند. آنها احتمالاً در قالب بندی سؤالات و دریافت پاسخ های محکم از ربات، حتی اگر به تازگی منتشر شده است، از معلمان خود سریعتر هستند. چیزی که آنها باید بیاموزند این است که چرا – حداقل در حال حاضر – هوش مصنوعی نمره کمتری از آنچه که می توانستند دریافت کنند، می گیرد. دیدن اینکه مربیان چقدر سریع به این واقعیت جدید در کلاس پاسخ می‌دهند و ارزش آموزشی هوش مصنوعی را برای یادگیری عمیق‌تر و درگیرتر می‌دانند، که این بسیار هیجان‌انگیز است.
همانطور که آدام استیونز بیان می کند، هوش مصنوعی تنها در صورتی تهدید است که سیستم آموزشی ما به “پیگیری نکات موضوعی و نه دانش” ادامه دهد؛ او همچنین اضافه میکند برای همه مربیان ضروری است که از همکاران خود الگو بگیرند. همانطور که در کتاب اخیر خود، «به کار انداختن مدارس» اشاره کرده‌است که ، مدل آموزشی قدیمی که در آن معلمان اطلاعات را برای فشرده‌سازی و تکرار آنها ارائه می‌دهند، دانش‌آموزان ما را برای موفقیت در کلاس درس – یا مشاغل فردا – آماده نمی‌کند. ما باید اجازه دهیم که این مدل به مرگی مسالمت آمیز از بین برود؛ زیرا با وجود هوش مصنوعی و با استفاده صحیح از آن می‌توانیم دوستی در کلاس درس و ابزاری شگفت‌انگیز برای دانش‌آموزان مان به وجود بیاوریم؛ نه چیزی که باید از آن ترسید.
